Wilcza kraina Sakusei

(http://pu.i.wp.pl/k,MzM4ODI0NDksMTkwMDkw,f,xFox_Fire___by_Ashwings.jpg)
(http://pu.i.wp.pl/k,NjA1MTE5MDYsODkxMzkx,f,fox__s_fire_by_m_lupus_1_.jpg)

ImiĂŞ
Suimin - ÂŚpiÂąca [ 睡眠 ]
Nazwisko
Murderess - Morderczyni
Wiek
2 lata
Rasa
CzÂłowiek-Wilk etc. WilkoÂłak.
Charakter
Suimin to nie ufna i agresywna wadera, która pokazuje siê od Wad zaczynaj¹c i w doœÌ chaotyczny sposób.
Ma silny charakter...
Nie lubi jednak zawieraĂŚ nowych znajomoÂści. Jest samotniczkÂą, ktĂłra polega na sobie. Nigdy siĂŞ nie uÂśmiecha.
Nie to, Âże nie zna miÂłych uczuĂŚ. Zna je bardzo dobrze, ale jej nie odpowiadajÂą. Tyle razy jej serce rozkruszyÂło siĂŞ... Nie wiadomo czy je ma...
Nie interesujĂŞ jÂą voodo, ale tajniki czarnej magii i mroku. Eksperymenty na innych. PrzykÂłada siĂŞ do swoich obowiÂązkĂłw z sercem...
Na przykÂład do bitwy.
ÂŻywioÂły
Powietrze, OgieĂą, Trucizny
Moce
Nie ma ich za szczegĂłlnych... Z czasem rozwijaÂła moce u siebie. Nadal ĂŚwiczy. Nie moÂże powiedzieĂŚ, Âże jest zadziwiajÂąco silna... KsztaÂłci siĂŞ.
W swoich umiejĂŞtnoÂściach jest na poziomie zaawansowanym. Nie wie czy osiÂągnie poziom mistrzowski. ChciaÂłaby. Ale ksztaÂłcenie siĂŞ...
JuÂż jej siĂŞ znudziÂło.
1. Mrok... - Zg³êbia tajniki tej zdradzieckiej Magii.
2. Zaklêcia - Rzuca ró¿ne zaklêcia, które nie zawsze jej wyjd¹.
3. Kl¹twa - Mo¿e kogoœ zakl¹Ì...
4. Czarna Magia - Jej ulubiona magia, której tajniki nadal zg³êbia.
5. KamieĂą - Gdy jej Âźrenice stanÂą siĂŞ jak wĂŞÂża, smoka zamienia w kamieĂą.
6. Powietrze - Jej ÂżywioÂł, ktĂłremu oddaÂła siebie.
7. Tarcza mentalna i fizyczna. - KsztaÂłci to w sobie, nie za dobrze jej to wychodzi.
8. Wycie - CoÂś typu Banshee.
9. Nadludzkie : GibkoœÌ, zwinnoœÌ, si³a, szybkoœÌ, odpornoœÌ - Dopiero zaczyna kszta³ciÌ.
Reszta mocy mo¿e dojœÌ, ze wzglêdu kszta³cenia ich...
Hobby
Nie posiada okreÂślonej ulubionej czynnoÂści. Po prostu nie ma hobby.
Po co jej to? Nudzi jej siĂŞ robienie ciÂągle tej samej czynnoÂści.
Kompan
Ach... Samotniczka. Chocia¿ chcia³aby mieÌ kogoœ do k³ótni.
Historia
Wadera byÂła kiedyÂś zwykÂłym wilkoÂłakiem, zagubionym w Âświecie ludzkoÂści.
¯y³a jak chcia³a, nie zwa¿a³a na nic. Jednak nie czu³a siê szczêœliwa. W nocy sia³a postrach i ból wœród ludzi, a jej sprzymierzeùcami by³y inne psowate zwierzêta. Ludzie zastanawiali siê co sieje zgrozê. Nikt nie wpad³ na pomys³, ¿e to mog³a byÌ ona. Nie mia³a przyjació³, gdy j¹ zapraszalli, ona ba³a siê, ¿e im coœ uczyni z³ego, a potem sobie nie wybaczy. Z czasem przylgnê³o do niej przezwisko : Lupus.
Dlaczego? KiedyÂś zawarczaÂła wÂściekle, niekontrolowanie na nauczycielkĂŞ. W szkole uczyÂła siĂŞ Âźle. 3,2,1. Co chwile takie oceny sypaÂły siĂŞ do dziennikczka. Gdy nauczyciele grozili jej jedynkÂą... wyÂśmiewaÂła ich.
"- Co Wy mo¿ecie o mnie wiedzieÌ?! To ja jestem groŸb¹! Ja jestem bólem! Ja siejê nicoœÌ! A Wy, nêdzne istoty ludzkie... Myœlicie, ¿e bêdê p³akaÌ, gdy zagrozicie mi jedynk¹?! Macie tupet! Nyks i Hades zeœl¹ na Was odpowiedni¹ karê.". - A nauczyciele wytrzeszczali na ni¹ oczy. W szkole sia³a postrach od tego momentu, gdy pewnej dziewczynie z³ama³a obojczyk, gdy¿ ta j¹ wyzwa³a "Ty jesteœ tylko cz³owiekiem" Ekhm... To by³o dziwne. Potem ju¿ nikt siê do niej nie odzywa³. Oprócz jej brata. Shikamaru. Te¿ by³ wilko³akiem, i podbija³ serca dziewczyn w szkole co Suimin nie pasowa³o. Chcia³a go wrêcz udusiÌ. Ale on nie zwraca³ na to uwagi... W koùcu postanowili zostaÌ wilkami. Jej brat nale¿y do innej watahy, a ona do innej.
Wataha
NaleÂży do watahy Kuragari (Mroku), ktĂłrej jest caÂłkiem oddana.
Ranga
Betha
Rodzina
Brat, Shikamaru.
Talizman
Na jej szyi, na dÂługim lecz cieniutkim nie dostrzegalnym dla oka sznurku wisi talizman. W  tym o to wÂłaÂśnie wisiorze zawarta jest trucizna wymieszana z jej i planety energiÂą.
Partner
...

- Witaj - rzekÂła Kirā, podnoszÂąc wargi. UkazaÂła nowoprzybyÂłej swe ogromne, masywne kÂły. Nie znaÂła jej, miaÂła siĂŞ na bacznoÂści.

 - Odpowiedz! - rozkazaÂła kÂłapiÂąc zĂŞbami. Nie znosiÂła nieposÂłuszeĂąstwa.

 - AleÂż musisz - odparÂła zimno. - Nie jesteÂś tu po to, aby mi siĂŞ sprzeciwiaĂŚ - popatrzyÂła siĂŞ jej g³êboko w oczy wyzywajÂąco.

 - To z jakiego powodu siĂŞ tu znalazÂłaÂś? NajwyraÂźniej nie zdajesz sobie sprawy z mej potĂŞgi! - rozstawiÂła szeroko Âłapy, poczĂŞÂła ÂłypaĂŚ na niÂą peÂłnym wÂściekÂłoÂści spojrzeniem.

 - SzanujĂŞ  CiĂŞ, poniewaÂż wstÂąpiÂłaÂś do moich szeregĂłw, ktĂłre wkrĂłtce siĂŞ powiĂŞkszÂą, i nie uciekÂłaÂś przestraszona mÂą osobÂą. Jednak jeÂśli chcesz tu pozostaĂŚ - odpowiadaj, kiedy tylko tego zechcĂŞ, sÂłuchaj moich poleceĂą, nawet jeÂśli ich nie wydaÂłam swym gÂłosem. Nie musisz mnie lubiĂŚ, nie od tego tu jestem, jedynie zachowuj siĂŞ przy mnie przyzwoicie, to mi podlegasz.

 - Zaiste, zastanowisz siĂŞ - bardziej stwierdziÂła, niÂż rzekÂła z przemyÂśleniem wadera. - Masz moÂże ochotĂŞ urzÂądziĂŚ pokaz swej siÂły w miejscu innym niÂż to? MoÂże na przykÂład w siedzibie Twego ÂŻywioÂłu? - przeciÂągaÂła samogÂłoski, dla wywarcia lepszego efektu.

 - Owszem, pokaz umiejĂŞtnoÂści jest konieczny - w jej oczach zataĂączyÂły demoniczne iskierki. - Specjalnie dla ciebie zwoÂłam szeregi umarÂłych, abyÂś mogÂła pokazaĂŚ, co umiesz - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z krwawÂą radoÂściÂą.

 - Dobrze - oblizaÂła zĂŞby i przymknĂŞÂła na chwilĂŞ oczy, myÂślÂąc o czekajÂącej jÂą rozkoszy, ktĂłra zaraz nadejdzie. - Gdzie chcesz pĂłjœÌ? Do ktĂłrej siedziby ÂŻywio³ów? Wybierz mÂądrze miejsce, w niektĂłrych bĂŞdziesz czuĂŚ siĂŞ potĂŞÂżna, w innych moÂżesz zgin¹Ì z powodu przeciwnego ÂŻywioÂłu.

- MoÂże wulkan? - spytaÂła. - Jest bardzo wysoki, gdy znajdziesz siĂŞ na jego wierzchoÂłku wiatr bĂŞdzie smagaĂŚ twe futro, z zamiarem zwalenia ciĂŞ  na sam dó³, w ten sposĂłb zabijajÂąc twojÂą osobĂŞ. Poza tym w samym jego Âśrodku wrze lawa, ÂŻywioÂł pokrewny ogniu. ÂŻadne inne miejsce nie przychodzi mi na myÂśl, wiĂŞc jak?

 - Mam nadziejĂŞ, Âże mnie dogonisz - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z powÂątpieniem. WiedziaÂła, Âże nadzieja jest jedynie matkÂą gÂłupich oraz Âże jest maÂło prawdopodobne, iÂż nowoprzybyÂła za niÂą nad¹¿y. WysunĂŞÂła z ciaÂła skrzydÂła i wzniosÂła siĂŞ w powietrze na ogromnÂą wysokoœÌ. PoczĂŞÂła pikowaĂŚ i juÂż po chwili byÂła na wierzchoÂłku Wulkanu ÂŻywio³ów [teraz piszmy tam =)].