Wilcza kraina Sakusei

- imiĂŞ - Yoshi
- przezwisko - brak
- wiek - 2,5
- wyglÂąd postaci  -- ranga - alfa
- charakter - miÂła, odwaÂżna, przyjazna, lecz umie walczyĂŚ o swoje
- znaki charakterystyczne - Ma na Âłbie czerwone znamiĂŞ ,ktĂłre podczas walki Âświeci siĂŞ
- historia z przesz³oœci: Odkrycie swojej mocy - by³o to w zimê - ulubion¹ porê roku Yoshi. Bieg³a ona samotnie w nocy. Potknê³a siê o korzeù. Nagle oœwieci³a j¹ jakaœ jasnoœÌ. Przestraszy³a siê. JasnoœÌ podnios³a j¹. Oœlepi³a j¹ i wesz³a do niej. Yoshi le¿a³a tak jeszcze przez kilka godzin. Œwieci³a siê tak jasno jak ta jasnoœÌ. W koùcu znaleŸli j¹ rodzice.
-  rasa - wilk
-  umiejĂŞtnoÂści - jest ona ninjÂą w pewnym sensie. PosÂługujĂŞ siĂŞ jutsu itp...
-  ÂżywioÂł - noc, ksiĂŞÂżyc to jego przyjaciel, zawsze jej pomoÂże
-  zainteresowania - Kocha ganiaĂŚ siĂŞ w zimĂŞ z ksiĂŞÂżycem

 - Wita - warknĂŞÂła cicho, lecz zdecydowanie Kira. - Jak ciĂŞ zwÂą?

Jestem Yoshi - odpowiedziaÂła stanowczo, ukrywajÂąc swĂłj maÂły strach przed samicÂą. Nie chciaÂła by odbierano jÂą jako sÂłabÂą.

 - JesteÂś tu samotnie? - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ zÂłowrogo wilczyca.

-Niestety tak.  Ale pochodzĂŞ z krainy Ooo (wymyÂślone).

 - MogÂłaÂś tam pozostaĂŚ - ukazaÂła kÂły w peÂłnym pogardy uÂśmiechu. - Tutaj, bez Âżadnego towarzysza, nie bĂŞdziesz bezpieczna. Tym bardziej w moim pobliÂżu... - ostatnie zdanie wyszeptaÂła, aby wywoÂłaĂŚ lepszy, budzÂący strach efekt.

- Co ty chcesz mi przekazaĂŚ ? Rozumiem ,Âże jesteÂś wyÂższa ode mnie stopniem, ale czy ty chcesz mnie nastraszyĂŚ? - SpytaÂła z dziwnym uÂśmiechem - Lecz nie chce siĂŞ biĂŚ, to bez potrzebne....-juÂż siĂŞ jej nie baÂła, ale miaÂła wraÂżenie ,Âże polubiÂła waderĂŞ.

 - ChcĂŞ ci uÂświadomiĂŚ, iÂż nie powinnaÂś sama zbliÂżaĂŚ siĂŞ do moich terenĂłw, mojej osoby lub mojej wataszy. Grozi to ciĂŞÂżkim zranieniem, moÂżliwe, Âże nawet ÂśmierciÂą. ZaleÂży, w jakim byÂłabym nastroju, a zazwyczaj nie jest on wesoÂły - zaÂśmiaÂła siĂŞ cicho. - Mylisz siĂŞ, nie jestem od ciebie wyÂższa stopniem. Obydwie jesteÂśmy samicami Alpha, lecz ró¿nych stad. Wiedz jednak, iÂż choĂŚ hierarchiÂą jesteÂśmy rĂłwne, to ma potĂŞga przerasta twÂą, czy raczej: jej brak - ponownie ukazaÂła zĂŞby.

(WplÂątaÂłaÂś mnie w zakÂłopotanie...to skoro jestem samicÂą alpha watahy ksiĂŞÂżyca, to ten teren nie powienien byĂŚ mĂłj.... WytÂłumacz mi to...c:)

( Wybacz mi. =) To jest TwĂłj teren, tak samo jak dziaÂł basiorĂłw watahy Tsuki i knieje Twego stada, to jednak juÂż wszystko. PiszÂąc poprzedni post chodziÂło mi jednak o to, Âże Twa wilczyca nie powinna siĂŞ zbliÂżaĂŚ do terenĂłw watahy Kuragari oraz wszystkiego z niÂą i KirÂą zwiÂązanego. JuÂż rozumiesz? ;) )

(Ok, juÂż to rozumiem.... :D)

(To dobrze, a teraz odpowiedz wilczycÂą, okej? :D)

(heh... nie wiem co odpisaĂŚ...) WiĂŞc skoro mnie tu nie chcesz, to odejdĂŞ... nie chcĂŞ wcinaĂŚ bĂłjek.

 - Dlaczego? JesteÂś zbyt sÂłaba aby walczyĂŚ?! - zadarÂła gwaÂłtownie gÂłowĂŞ do gĂłry, ÂśmiejÂąc siĂŞ. ByÂł to Âśmiech peÂłen pogardy.

 - Po prostu - odwrĂłciÂła siĂŞ do wadery - jestem spokojna z natury... nie bije siĂŞ bez potrzeby. - i odeszÂła

Albo wiesz co... - zawrĂłciÂła - mam ochotĂŞ na walkĂŞ *powiedziawszy to rzuciÂła spojrzenie wilczycy* , lecz najpierw chce wiedzieĂŚ jak masz na imiĂŞ.

 - ZwĂŞ siĂŞ Interijentokira {wymawiaj InteliÂżentokira} - rzekÂła do niej, ukazujÂąc w krwawej satysfakcji kÂły. - ZapamiĂŞtasz mnie na dÂłuugi czas - zaÂśmiaÂła siĂŞ chrapliwie, po czym rzuciÂła siĂŞ na wilczycĂŞ, przygwoÂżdÂżajÂąc jÂą w ten sposĂłb do ziemi. ZmieniÂła swÂą postaĂŚ na PaniÂą KoszmarĂłw i zwoÂłaÂła do siebie szeregi umarÂłych, wraz z Dracholichami, zmarÂłymi wilkami oraz samÂą KostuchÂą. ByÂły one olbrzymie i tylko czekaÂły na rozkaz swej stwĂłrczyni. Kira poczuÂła wielkÂą satysfakcjĂŞ. OderwaÂła siĂŞ od wilczycy i wkoczyÂła na pobliskÂą ska³ê, ktĂłrÂą obraniaÂł sam Rakszasa RadÂża. - Walczcie, maj sojusznicy! - krzyknĂŞÂła do nieumarÂłych samica Apha watahy Kuragari.

*Yoshi leÂżaÂła,  moÂżna by twierdziĂŚ, Âże zdechÂła, lecz po chwili rozlegÂł siĂŞ Âśmiech* - Hah, nie pokonasz mnie tak Âłatwo. Ja teÂż mam swoich sojusznikĂłw.- *usiadÂła, zÂłoÂżyÂła Âłapy w znak i powiedziaÂła* -  Ikonohiro - * (wymyÂślone sÂłowo) tak, to jej dobry sojusznik ksiĂŞÂżyc z czarniaÂł na jej zawoÂłanie. CiemnoœÌ byÂła ogromna, gwiazdy teÂż pomagaÂły. Ona znowu zÂłoÂżyÂła Âłapy w znak i powiedziaÂła*: -KrÂąg luster- *KsiĂŞÂżyc olÂśniÂł. MoÂżna byÂło widzieĂŚ jak twoich sojusznikĂłw otacza okrÂąg luster, a w kaÂżdym z nich postaĂŚ Yoshi. Nie sposĂłb zgadn¹Ì w ktĂłrym byÂła naprawdĂŞ. poniewaÂż mogÂła siĂŞ bardzo szybko poruszaĂŚ w lustrach.

 - Mnie rĂłwnieÂż, to byÂł ledwie poczÂątek, nawet nie rozgrzewka! - ponownie zmieniÂła swÂą postaĂŚ, tym razem na NekromantkĂŞ. WyszeptaÂła tajemnicze sÂłowa brzmiÂące podejrzanie i diabelsko, po czym we wszystkich lustrach pojawiÂł siĂŞ czarny dym, z ktĂłrego wyÂłoniÂł siĂŞ ciemny napis "DemonĂłw nie pokonasz", a nastĂŞpnie kaÂżde siĂŞ rĂłwnoczeÂśnie stÂłukÂło z wielkim hukiem. Drobinki szÂła spadÂły na podÂłoÂże. ByÂły po chwili rozpalone, zmieniÂły siĂŞ w pÂłomienie, z ktĂłrych wyÂłoniÂły siĂŞ Feniksy, piekielne ptaki, przybywajÂące na kaÂżde zawoÂłanie Kiry. Wprawdzie byÂły sprawiedliwe i przepadaÂły bardziej za dyplomacjÂą niÂż agresywnymi negocjacjami, lecz przywĂłdczyni watahy Kuragari miaÂła swoje sposoby na omamienie ich. RuszyÂły na przeciwniczkĂŞ wilczycy, ktĂłra je zwoÂłaÂła na to miejsce. Kira wciÂągnĂŞÂła w nozdrza zapach palonego futra oraz ciaÂła. Skrzydlate stworzenia znikÂły, wtapiajÂąc siĂŞ w duszĂŞ napiĂŞtnowanej przez los wadery. PoczuÂła ona przypÂływajÂącÂą potĂŞgĂŞ Ognia. - Walczcie z niÂą! - wykrzyknĂŞÂła ponownie na nieumarÂłych. UsÂłuchali siĂŞ jej. ZaatakowaÂły swymi szablami, pazurami, kÂłami, szponami, kopytami, skrzydÂłami oraz strzaÂłami wroga swego sprzymierzeĂąca.

(czy Nekromantka to twoja postaĂŚ ta taka demoniczna czy cuÂś?) Wilczyca, ktĂłrÂą uwaÂżaÂłaÂś za prawdziwÂą, byÂła tylko dobrze wykonanym jutsu. Yoshi nie byÂła na tyle gÂłupia. WiedziaÂła, Âże  jesteÂś silna.

(Chyba. xD Nie rozumiem za bardzo pytania, w kaÂżdym razie Nekromancja pozwala jej na wyzwolenie Czarnej Magii w kaÂżdej postaci, tÂą moc ma bardzo rozwiniĂŞtÂą.
Yyy..... O co chodzi? :D Ty to mĂłwisz do mnie, czy Yoshi sobie tak myÂśli..? :D)

(Mi taka odpowiedÂź wystarczy. Chodzi o to ,Âże to taka narracja niby jest. MogĂŞ jÂą pisaĂŚ normalnym pismem a dialog co mĂłwi Yoshi to przechylanym ;) .) Po chwili obok jednego ,,bliÂźniaka" wykonanego z jutsu, pojawiÂło siĂŞ 30 ,,bliÂźniakĂłw". BliÂźniaki zaczĂŞÂły atakowaĂŚ umarÂłych. UpadÂło kilka twoich umarlakĂłw. Prawdziwa Yoshi siĂŞ nie pokazywaÂła.

(No có¿... wczytaj siê w m¹ ostatni¹ wiadomoœÌ z 11 paŸdziernika. Jest tam napisane, i¿ Feniksy znik³y, wtapiaj¹c siê w duszê Kiry...)

(Ok to poprawiĂŞ. Sorki)

 - MogĂŞ cierpliwie poczekaĂŚ - rzekÂła spokojnie Kira do Yoshi. - JeÂśli chcesz, moÂżemy rĂłwnieÂż powalczyĂŚ wrĂŞcz.

Yoshi zeskoczyÂła z drzewa. ZadÂźgaÂła lekko waderĂŞ. OdbiÂła siĂŞ od ziemi i znĂłw wskoczyÂła w gĂŞstwinĂŞ lasu.

(ZadÂźgaĂŚ, to znaczy zabiĂŚ ostrym narzĂŞdziem. xD)
 - Mam to uznaĂŚ jako odpowiedÂź twierdzÂącÂą? - krzyknĂŞÂła do wadery Kira. Z jej boku popÂłynĂŞÂły struÂżki krwi. SpojrzaÂła na nie z obojĂŞtnoÂściÂą, wstaÂła i zeskoczyÂła ze skaÂły. KazaÂła oddaliĂŚ siĂŞ umarÂłym do siedzib ludzi, aby poczĂŞli siaĂŚ spustoszenie, sama za to pobiegÂła za Yoshi. BiegÂła niespiesznie, nie czuÂła takiej potrzeby, lecz po chwili dotarÂła do wilczycy. PoczĂŞÂła szybciej przebieraĂŚ swymi czterema Âłapami, aÂż w koĂącu wyprzedziÂła waderĂŞ, po czym zagrodziÂła jej drogĂŞ. SyknĂŞÂła. - WiĂŞc walka wrĂŞcz? - jej oczy zaczĂŞÂły siĂŞ ÂśmiaĂŚ.

(tak wiem ale uciekÂło mi sÂłowo i to napisaÂłam)
Yoshi znowu wskoczyÂła na drzewo wykonaÂła jutsu klonowania i tym razem na  twojÂą wilczyce skoczyÂły 4 wilczyce. Yoshi zmieniÂła siĂŞ w wilka o 5 ogonach. PolaÂły siĂŞ struÂżki krwi. Klony znikÂły, a Yoshi znĂłw wskoczyÂła na drzewo i zaczĂŞÂła po nich skakaĂŚ.

 - Tylko na tyle ciĂŞ staĂŚ? - zaÂśmiaÂła siĂŞ peÂłna pogardy Kira. ZerknĂŞÂła na swe poszarpane ciaÂło. Wbrew pozorom byÂła zadowolona, poniewaÂż wraz z ranami rosÂła jej siÂła, jednakÂże poczuÂła irytacjĂŞ: - MiaÂłam nadziejĂŞ, iÂż powalczymy wrĂŞcz, lecz skoro nie chcesz... no có¿... - w mgnieniu oka rzuciÂła siĂŞ na taĂączÂącÂą po konarach drzewa waderĂŞ. Razem z niÂą zwaliÂła siĂŞ na ziemiĂŞ, jednakÂże Yoshi posÂłuÂżyÂła jako zÂłagodzenie upadku, wylÂądowaÂła ona grzbietem na podÂłoÂżu. Interijentokira rozpruÂła przeciwniczce brzuch swymi pazurami, po czym, nie dajÂąc wrogu ani chwili do namysÂłu, przywoÂłaÂła Rakszasa Rad¿ê, ktĂłry nadziaÂł AlphĂŞ watahy Tsuki na swojÂą dÂługÂą, potĂŞÂżnÂą i ÂśmiercionoÂśnÂą szablĂŞ. Z waderÂą na swej broni, podbiegÂł do drzewa, do ktĂłrego wbiÂł ostrze, oddaliÂł siĂŞ po tym do boku swej stwĂłrczyni. Yoshi, z wbitym mieczem w brzuch, pozostaÂła w pniu drzewa.

StaĂŚ mnie na wiele wiĂŞcej
OdpowiedziaÂła ÂśmiejÂąc siĂŞ, tak jakby jej przebite ciaÂło nie sprawiaÂło jej trudnoÂści. Jej ogony wyciÂągnĂŞÂły oszczĂŞ z jej brzucha. Yoshi upadÂła na ziemiĂŞ. 5 ogonĂłw oplÂątaÂło jej okrwawione ciaÂło i zacisnĂŞÂło siĂŞ. Yoshi lekko syknĂŞÂła z bĂłlu. Gdy ogony siĂŞ otworzyÂły Yoshi byÂła jak nowo narodzona. Jej ogonĂłw wyciÂągneÂły siĂŞ aÂż do Rakszasy RadÂży i zÂłapaÂły jÂą/jego/to coÂś (nie wiem co to). ZaczĂŞÂły ÂściskaĂŚ Rakszas Rad¿ê, a gdy  skoĂączyÂły i wypuÂściÂły RakszasĂŞ Rad¿ê, ona upadÂła na ziemiĂŞ.

(Rakszasa RadÂża to takie coÂś z Heroes 5. xD)
 - No có¿, widzĂŞ, iÂż ty siĂŞ uleczasz, mi to niepotrzebne - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ. Zanim Yoshi zareagowaÂła, ponownie siĂŞ na niÂą rzuciÂła, po czym rozerwaÂła jej gardÂło. PosmakowaÂła jej krwi, jednakÂże wypluÂła jÂą, poniewaÂż byÂła kwaÂśna. WolaÂła sÂłodkÂą, takÂą, jak jej wÂłasna. - ÂŻegnaj, wadero, odmeldowujĂŞ siĂŞ - rzekÂła i odeszÂła do tylko jej znanego celu, pozostawiajÂąc zakrwawionÂą wilczycĂŞ na ziemi.