Yoshi

[Yoshi]

Albo wiesz co... - zawrĂłciÂła - mam ochotĂŞ na walkĂŞ *powiedziawszy to rzuciÂła spojrzenie wilczycy* , lecz najpierw chce wiedzieĂŚ jak masz na imiĂŞ.

[Nensho]

 - ZwĂŞ siĂŞ Interijentokira {wymawiaj InteliÂżentokira} - rzekÂła do niej, ukazujÂąc w krwawej satysfakcji kÂły. - ZapamiĂŞtasz mnie na dÂłuugi czas - zaÂśmiaÂła siĂŞ chrapliwie, po czym rzuciÂła siĂŞ na wilczycĂŞ, przygwoÂżdÂżajÂąc jÂą w ten sposĂłb do ziemi. ZmieniÂła swÂą postaĂŚ na PaniÂą KoszmarĂłw i zwoÂłaÂła do siebie szeregi umarÂłych, wraz z Dracholichami, zmarÂłymi wilkami oraz samÂą KostuchÂą. ByÂły one olbrzymie i tylko czekaÂły na rozkaz swej stwĂłrczyni. Kira poczuÂła wielkÂą satysfakcjĂŞ. OderwaÂła siĂŞ od wilczycy i wkoczyÂła na pobliskÂą ska³ê, ktĂłrÂą obraniaÂł sam Rakszasa RadÂża. - Walczcie, maj sojusznicy! - krzyknĂŞÂła do nieumarÂłych samica Apha watahy Kuragari.

[Yoshi]

*Yoshi leÂżaÂła,  moÂżna by twierdziĂŚ, Âże zdechÂła, lecz po chwili rozlegÂł siĂŞ Âśmiech* - Hah, nie pokonasz mnie tak Âłatwo. Ja teÂż mam swoich sojusznikĂłw.- *usiadÂła, zÂłoÂżyÂła Âłapy w znak i powiedziaÂła* -  Ikonohiro - * (wymyÂślone sÂłowo) tak, to jej dobry sojusznik ksiĂŞÂżyc z czarniaÂł na jej zawoÂłanie. CiemnoœÌ byÂła ogromna, gwiazdy teÂż pomagaÂły. Ona znowu zÂłoÂżyÂła Âłapy w znak i powiedziaÂła*: -KrÂąg luster- *KsiĂŞÂżyc olÂśniÂł. MoÂżna byÂło widzieĂŚ jak twoich sojusznikĂłw otacza okrÂąg luster, a w kaÂżdym z nich postaĂŚ Yoshi. Nie sposĂłb zgadn¹Ì w ktĂłrym byÂła naprawdĂŞ. poniewaÂż mogÂła siĂŞ bardzo szybko poruszaĂŚ w lustrach.

[Nensho]

 - Mnie rĂłwnieÂż, to byÂł ledwie poczÂątek, nawet nie rozgrzewka! - ponownie zmieniÂła swÂą postaĂŚ, tym razem na NekromantkĂŞ. WyszeptaÂła tajemnicze sÂłowa brzmiÂące podejrzanie i diabelsko, po czym we wszystkich lustrach pojawiÂł siĂŞ czarny dym, z ktĂłrego wyÂłoniÂł siĂŞ ciemny napis "DemonĂłw nie pokonasz", a nastĂŞpnie kaÂżde siĂŞ rĂłwnoczeÂśnie stÂłukÂło z wielkim hukiem. Drobinki szÂła spadÂły na podÂłoÂże. ByÂły po chwili rozpalone, zmieniÂły siĂŞ w pÂłomienie, z ktĂłrych wyÂłoniÂły siĂŞ Feniksy, piekielne ptaki, przybywajÂące na kaÂżde zawoÂłanie Kiry. Wprawdzie byÂły sprawiedliwe i przepadaÂły bardziej za dyplomacjÂą niÂż agresywnymi negocjacjami, lecz przywĂłdczyni watahy Kuragari miaÂła swoje sposoby na omamienie ich. RuszyÂły na przeciwniczkĂŞ wilczycy, ktĂłra je zwoÂłaÂła na to miejsce. Kira wciÂągnĂŞÂła w nozdrza zapach palonego futra oraz ciaÂła. Skrzydlate stworzenia znikÂły, wtapiajÂąc siĂŞ w duszĂŞ napiĂŞtnowanej przez los wadery. PoczuÂła ona przypÂływajÂącÂą potĂŞgĂŞ Ognia. - Walczcie z niÂą! - wykrzyknĂŞÂła ponownie na nieumarÂłych. UsÂłuchali siĂŞ jej. ZaatakowaÂły swymi szablami, pazurami, kÂłami, szponami, kopytami, skrzydÂłami oraz strzaÂłami wroga swego sprzymierzeĂąca.

[Yoshi]

(czy Nekromantka to twoja postaĂŚ ta taka demoniczna czy cuÂś?) Wilczyca, ktĂłrÂą uwaÂżaÂłaÂś za prawdziwÂą, byÂła tylko dobrze wykonanym jutsu. Yoshi nie byÂła na tyle gÂłupia. WiedziaÂła, Âże  jesteÂś silna.

[Nensho]

(Chyba. xD Nie rozumiem za bardzo pytania, w kaÂżdym razie Nekromancja pozwala jej na wyzwolenie Czarnej Magii w kaÂżdej postaci, tÂą moc ma bardzo rozwiniĂŞtÂą.
Yyy..... O co chodzi? Ty to mĂłwisz do mnie, czy Yoshi sobie tak myÂśli..? )

[Yoshi]

(Mi taka odpowiedÂź wystarczy. Chodzi o to ,Âże to taka narracja niby jest. MogĂŞ jÂą pisaĂŚ normalnym pismem a dialog co mĂłwi Yoshi to przechylanym .) Po chwili obok jednego ,,bliÂźniaka" wykonanego z jutsu, pojawiÂło siĂŞ 30 ,,bliÂźniakĂłw". BliÂźniaki zaczĂŞÂły atakowaĂŚ umarÂłych. UpadÂło kilka twoich umarlakĂłw. Prawdziwa Yoshi siĂŞ nie pokazywaÂła.

[Nensho]

(No có¿... wczytaj siê w m¹ ostatni¹ wiadomoœÌ z 11 paŸdziernika. Jest tam napisane, i¿ Feniksy znik³y, wtapiaj¹c siê w duszê Kiry...)

[Yoshi]

(Ok to poprawiĂŞ. Sorki)

[Nensho]

 - MogĂŞ cierpliwie poczekaĂŚ - rzekÂła spokojnie Kira do Yoshi. - JeÂśli chcesz, moÂżemy rĂłwnieÂż powalczyĂŚ wrĂŞcz.

[Yoshi]

Yoshi zeskoczyÂła z drzewa. ZadÂźgaÂła lekko waderĂŞ. OdbiÂła siĂŞ od ziemi i znĂłw wskoczyÂła w gĂŞstwinĂŞ lasu.

[Nensho]

(ZadÂźgaĂŚ, to znaczy zabiĂŚ ostrym narzĂŞdziem. xD)
 - Mam to uznaĂŚ jako odpowiedÂź twierdzÂącÂą? - krzyknĂŞÂła do wadery Kira. Z jej boku popÂłynĂŞÂły struÂżki krwi. SpojrzaÂła na nie z obojĂŞtnoÂściÂą, wstaÂła i zeskoczyÂła ze skaÂły. KazaÂła oddaliĂŚ siĂŞ umarÂłym do siedzib ludzi, aby poczĂŞli siaĂŚ spustoszenie, sama za to pobiegÂła za Yoshi. BiegÂła niespiesznie, nie czuÂła takiej potrzeby, lecz po chwili dotarÂła do wilczycy. PoczĂŞÂła szybciej przebieraĂŚ swymi czterema Âłapami, aÂż w koĂącu wyprzedziÂła waderĂŞ, po czym zagrodziÂła jej drogĂŞ. SyknĂŞÂła. - WiĂŞc walka wrĂŞcz? - jej oczy zaczĂŞÂły siĂŞ ÂśmiaĂŚ.

[Yoshi]

(tak wiem ale uciekÂło mi sÂłowo i to napisaÂłam)
Yoshi znowu wskoczyÂła na drzewo wykonaÂła jutsu klonowania i tym razem na  twojÂą wilczyce skoczyÂły 4 wilczyce. Yoshi zmieniÂła siĂŞ w wilka o 5 ogonach. PolaÂły siĂŞ struÂżki krwi. Klony znikÂły, a Yoshi znĂłw wskoczyÂła na drzewo i zaczĂŞÂła po nich skakaĂŚ.

[Nensho]

 - Tylko na tyle ciĂŞ staĂŚ? - zaÂśmiaÂła siĂŞ peÂłna pogardy Kira. ZerknĂŞÂła na swe poszarpane ciaÂło. Wbrew pozorom byÂła zadowolona, poniewaÂż wraz z ranami rosÂła jej siÂła, jednakÂże poczuÂła irytacjĂŞ: - MiaÂłam nadziejĂŞ, iÂż powalczymy wrĂŞcz, lecz skoro nie chcesz... no có¿... - w mgnieniu oka rzuciÂła siĂŞ na taĂączÂącÂą po konarach drzewa waderĂŞ. Razem z niÂą zwaliÂła siĂŞ na ziemiĂŞ, jednakÂże Yoshi posÂłuÂżyÂła jako zÂłagodzenie upadku, wylÂądowaÂła ona grzbietem na podÂłoÂżu. Interijentokira rozpruÂła przeciwniczce brzuch swymi pazurami, po czym, nie dajÂąc wrogu ani chwili do namysÂłu, przywoÂłaÂła Rakszasa Rad¿ê, ktĂłry nadziaÂł AlphĂŞ watahy Tsuki na swojÂą dÂługÂą, potĂŞÂżnÂą i ÂśmiercionoÂśnÂą szablĂŞ. Z waderÂą na swej broni, podbiegÂł do drzewa, do ktĂłrego wbiÂł ostrze, oddaliÂł siĂŞ po tym do boku swej stwĂłrczyni. Yoshi, z wbitym mieczem w brzuch, pozostaÂła w pniu drzewa.

[Yoshi]

StaĂŚ mnie na wiele wiĂŞcej
OdpowiedziaÂła ÂśmiejÂąc siĂŞ, tak jakby jej przebite ciaÂło nie sprawiaÂło jej trudnoÂści. Jej ogony wyciÂągnĂŞÂły oszczĂŞ z jej brzucha. Yoshi upadÂła na ziemiĂŞ. 5 ogonĂłw oplÂątaÂło jej okrwawione ciaÂło i zacisnĂŞÂło siĂŞ. Yoshi lekko syknĂŞÂła z bĂłlu. Gdy ogony siĂŞ otworzyÂły Yoshi byÂła jak nowo narodzona. Jej ogonĂłw wyciÂągneÂły siĂŞ aÂż do Rakszasy RadÂży i zÂłapaÂły jÂą/jego/to coÂś (nie wiem co to). ZaczĂŞÂły ÂściskaĂŚ Rakszas Rad¿ê, a gdy  skoĂączyÂły i wypuÂściÂły RakszasĂŞ Rad¿ê, ona upadÂła na ziemiĂŞ.